Gel zaman git zaman bu kainata bir kız evladı gelmiş. Adını koymamışlar. Varsın kendi bulsun adını demişler. Adını koymasalar da geliş amacı belliymiş. Bunu da bildirmemişler. Varsın zamanla bulsun amacını demişler. Anası razı olmamış. Kendi kaderine razı olduğu gibi razı olmak istememiş. Zaman gel gitli oynarken anası kızını korumak için bir oyun çevirmiş.
Bu diyarda kişi adını ve amacını bulduktan sonra onu gerçekleştirmek için yaşarmış. Adını ve amacını gerçekleştiren kişinin hafızası alınır dijital ortama aktarılırmış. Hafıza koruma bankalarına aktarılan bu hafızalardan sonra kişi sebebini bilemediği duygu yükleri ile kalırmış. Hafıza bankalarında biriktirilen bu anılar veri olarak kullanılır sonraki kuşakların ileri bir diyarda yaşaması için analizlere tâbi tutulurmuş. Bu işi yapmak için zaman ve hafıza uzmanları çalışırlarmış. İşte anası ana olmadan önce zaman ve hafıza uzmanıymış. Zaman ve hafıza uzmanı olarak adı ve amacı bu görevi yerine getirmekmiş. Efendilerinin mükemmel düzeninin koruyucusu olarak gurur duymalıymış. Gurur duymuş bu uğurda yaşamış. Herhangi bir şey hissetmemiş. Çünkü onun doğrusu bir başka doğruya onu kör etmiş. Onun doğrusu onu var etmiş. Var oldukça bir başkasının varlığı onun için yokmuş.
“Adını ve amacını bulmuş kişi efendilerin gözdesidir. Bulduktan sonra gerçekletiren kişi efendilerin parçasıdır. Ben zaman ve hafıza koruyucusu olarak efendilerin sevgisini ve tebriğini sana getirdim. İlerinin diyarı için yozlaşmadan komün için yaşayıp kendini komünün bir parçası olarak bağışlama yüceliğinde olan kişi bizlere emanet ettiğin hafızanı koruyacak bunu komünin geleceğine armağan edeceğiz”
Herkese yaptığı bu konuşmanın ardından kişiyi makinanın içine sokarmış. Doğar doğmaz kafalarına yerleştirilen çiplerin kodları girilerek oraya depolanan tüm veriler hafıza koruma bankasına aktarılırmış. Verileri aktarılan kişi makinanın içinden çıktıktan sonra anlam veremediği coşkun duygularla etrafına bakarmış. Bu kişiler komüne faydalı olması ve iyi örnek olması için hemen şeref birimleri tarafından karşılanır, başarıyla tamamladığı görevinin yüceliği anlatılarak kahraman nişanı verilirmiş. Bu kişilerin daha sonrasında komünin çeşitli birimlerinde çalıştırırlarmış. Bazısı ise makineden çıktıktan sonra majör depresyon ve anksiyeteye sürüklenmesinden kaynaklı olarak girdabın içinden daha önce taraması yapılmış bozulmuş veriler zihinlerine yüklenirmiş. Eğer kişilerde bozukluk devam ederse bunlar zaman girdabının içine hapsedilirmiş. Bu son işlem komünde korkuya ve düzensizliğe sebep vermemesi için gizli yürütülürmüş. Yalnızca zaman ve hafıza koruyucuları bunu bilirlermiş.
Son yıllarda komünde beklenildiği kadar kişi gerçekleştirilmesi olmadığı için hafıza bankalarındaki veriler azalmaya ve güncelliğini yitirmeye başlamış. Bunun temel sebebi de düşen nüfustan kaynaklı olduğu için efendilerden emir gelmiş. Efendiler komünin kadınlarını doğurması için zorlayıcı politikalar uygulamışlar. Başlangıçta artış olsada baskıyla gerçekleştiği için yeni nesil adını ve amacını gerçekleştirmeyi bırak bulmada dahi zorluklar çekmiş. Baskı daha da artırılmış. Anası zaman ve hafıza koruyucusu olsa da kadın olması bu baskının hedefi olmasına yetmiş.
Her sistem kendisini kadın üzerinden var eder. En çok ezilen, korunan, özgürleştirilen hep kadındır. Bunların hiçbiri kadının isteği doğrultusunda yapılmaz. Bunların hepsi kadını sömürerek kendini var eden sistemler tarafından yapılır. Günlerce günlerce düşündü bu okuduğu yazıyı. Hiç tanımadığı bir adam tarafından hamile kalana kadar günlerce tecavüze uğrarken düşündü. Günlerce düşündü efendilerini, komünini, adını, amacını… Günlerce nefret etti. Karnında olduğu her saniyeden nefret etti. Neyden nefret ettiğini anlaması için dokuz ayı vardı. Hamile ve emziren kadınları makineye sokamıyorlardı. Çocuğun hafızasına zarar gelme ve annenin sütünün kesilme ihtimalinden dolayı. Bu yüzden beş sene düşündü. Bir sene boyunca hamile bırakılması için yaşadıklarını, bir sene boyunca karnındaki şeyi, doğduktan sonra o şeyin emzirilmesini… Nefret etti her saniyesinden. Efendilerinden nefret etti. Komüninden nefret etti. Adından, amacından, kadın olmaktan ve kendinden nefret etti. Nefreti onu yaktı, kavurdu. Öfkeden çıldıracak gibi oldu. Kin doldu. Kanı kaynadı, eti kavruldu. Öfke ve kin onu katılaştırdı. Sonra doğurdu. Doğruduğunda yumuşamadı. Analık dolmadı. Kalbi parçalandı. Çünkü bir kız çocuğu doğurmuştu. Kalbi kız olarak doğmasına parçalandı. Artık kendinden, kadın oluşundan ve bu çocuktan nefret etmiyordu. Efendilerden, komünden ve onların ad ve amaçlarından nefret ediyordu.
Zaman ve hafıza koruyucusu olarak çalıştığı süreçte girdaplar üzerine araştırmalar yürütmüştü. Bu araştırmaların sonuçları çok riskli ve safsata olarak bulunduğu için üstleri tarafından direk yok sayılmıştı. Bu araştırmalar sayesinde girdapların doğasını keşfetmişti. Girdaplar eskimiş hafızaların, bozulmuş hafızaların kontrolsüz öbeklenmesi ile kendilerince bir gerçeklik bir zaman yarattığını farketmişti. Eğer bu girdapları oluşturan hafızalar düzenlenirse bir zamanın tekrardan oluşturulabileceğini öne sürmüştü. Bunun için girdaplara hapsedilmiş bozuk hafızalı kişilerin üzerinden gizlice deneyler yürütmüştü. Efendileri, kömüni ve ileri diyarı için yapmıştı. Fakat şimdi kendisini ve bu çocuğu kurtaracaktı.
Kız beş yaşına gelmişti. İpin bir ucunu bahçedeki ağaca bağlamış diğer ucu kendi elinde sallıyordu. Kız yönü ağaca dönük ipe girmiş atlıyordu. “Küçük kız küçük kız bir ileri iki geri atla bir ileri iki geri atla iki kez böyle atladıktan sonra geri dön bir ileri iki geri atla bir ileri iki geri atla sonra dur anneye bak” Bir kaç ay bu oyunu ve tekerlemeyi her gün tekrar ederek oynadılar. Anası girdapların olduğu çalışma merkezine işinin bir parçası gibi girmeye devam etti. Hafızasından ip atladıkları bir anı aldı girdaba yerleştirdi. Bu anı üzerine sürekli çalışmaya başladı. her ip atlaması üzerine bir kod girdi. Bu kodları yazmak için kafasındaki çipten anılarını kopyalıyor ve kodu yazıyordu. Birazda girdabın doğasına uygun birkaç anıyla oynuyordu. Adını ve amacını bulduğu, zaman ve hafıza merkezinde çalıştığı bir çok anısı için kontrollü kodlar ve düzenekler hazırladı. Geriye sadece girdabın içine kızıyla birlikte girdaba girmek kaldı. Anası kızını aldı. Girdapların olduğu çalışma merkezine girdiler. Makinenin içine anası ve kızı girdi. Tüm kodlar elindeydi. İp atlamaya başladıkları anıya girdiler. İpin ucu bir ağaca bağlı bir ucu anasının elinde sallamaya başladı. Kız ağaca dönük atlamaya başladı bir ileri iki geri bir ileri iki geri geri dön annene bak” her atlayışında etraflarındaki dünya bozuldu ve değişti. Kız anasına dönüp durduğunda anası kızı kucakladı. Hızlıca ipi aldı. Anası hızla çipleme merkezinin önüne geldi. Köşede korkmuş ağlayan kendini buldu. Kendisine gitti. “Her sistem kendisini kadın üzerinden var eder. En çok ezilen, korunan, özgürleştirilen hep kadındır. Bunların hiçbiri kadının isteği doğrultusunda yapılmaz. Bunların hepsi kadını sömürerek kendini var eden sistemler tarafından yapılır.” kendisine bu sözleri söyledi. Sonra kendisine sıkıca sarılarak çip seni senden çalıyor onlara güvenme bu sözlerimi hatırla dedi. Bu esnada zaman bozulmaya başladı. Zamanda bir çatlak oluştu. Bu çatlak zaman bekçileri tarafından onarılacaktı. Tabii önce anasını yakalamaları lazımdı. Anası ve kızı hızla kaçtı. Anası ipi ağaca doladı. Tekrardan ip atlamaya başladılar. Kızı durdu anasına baktı. Korkmaya başlamıştı. Etraflarındaki her şey yeniden bozulmuş ve değişmişti. Anası kızın elinden tuttu. Bu sefer adını ve amacını bulduğu güne geldi. Eski evine vardı. Komün tarafından kirası karşılanan bir daire. Parmak izini okuttu. İçeri girdi. İçeride kahvesini içen kendisi onu görünce şoka girdi. Anası konuşmaya başladı. Bugün sana ad ve amaç dikte edecekler. Unutma “Her sistem kendisini kadın üzerinden var eder. En çok ezilen, korunan, özgürleştirilen hep kadındır. Bunların hiçbiri kadının isteği doğrultusunda yapılmaz. Bunların hepsi kadını sömürerek kendini var eden sistemler tarafından yapılır.” Onlara güvenme. Efendilere, komüne güvenme. Anası kendisine dokundu. Zamanda tekrar çatlak oluştu. Hızla oradan kaçtılar. Kızı iyiden iyiye yorulmaya başlamıştı. Korkusu daha da artmıştı. Anası bunu fark etti. Kızını kucağına aldı. Endişelenme. Bizi biz kurtaracağız. Geçmişten ve gelecekten bizi biz kurtaracağız. Bana güven. İp atlamaya ve tekerlemeyi söylemeye aynen devam etmelisin. Bu sırada ipi ağaca bağladı. Kızı atlamaya başladı. Bir ileri iki geri bir ileri iki geri geri dön annene bak. Kız durdu. İp durdu. Dünya tekrardan bozuldu ve değişti. Anası ipi hızla topladı kızının elini tuttu. Girdap çalışma merkezine geldi. Burada eskiden beri sadece kendisi çalışırdı. Çalışmalarını tüm bilim insanları hamasi bulurdu. İçeri girdi. Makinelerin olduğu yere. Kendisi onu gördüğünde önce şoka girdi.
-Girdaplar girdaplarla geldin buraya nasıl? Nasıl? Anılarımızı bozuyorsun. Tüm zamanı. Efendiler buna izin mi verdi?
- Efendiler için çalışmıyoruz artık.
-Nasıl? Sen ne yaptın? Efendilere, komüne nasıl ihanet edersin? Sen bozulmuşsun.
-Sus ve dinle. Ben bozulmadım. Kaçtım. Kendim için. Kız için.
Kendisi, anası ve sıkıca elini tuttuğu kıza baktı. Anlamaya çalıştı. Yüzü değişti. Anladı. Kız kendinindi.
-Neden? Kömün, efendiler size bakardı.
- Zamanım az. Sana kodları vereceğim. Bizi biz kurtarabiliriz. “Her sistem kendisini kadın üzerinden var eder. En çok ezilen, korunan, özgürleştirilen hep kadındır. Bunların hiçbiri kadının isteği doğrultusunda yapılmaz. Bunların hepsi kadını sömürerek kendini var eden sistemler tarafından yapılır.” Bunu unutma. Buna sıkıca sarıl. Beni, kızı, bizi kurtar. Kendisine sarıldı. Zamanda bir çatlak daha oluştu. Oluşturduğu bu üç çatlak ile zaman kırılmaya başladı. Hızla kızı aldı. Koşarak bahçeye çıktılar. İpi bağladı kız atlamaya başladı. Kız durdu. Dünya bozuldu ve değişti. Makinenin içine ilk başladıkları ana döndüler. Hızla dışarı çıktılar. Kendi zamanları değişmişti. Kapıda kendisi kendini bekliyordu. Üç önemli dönüm noktasını kırarak kendi zamanını baştan yazmıştı. Anası ve kızı dönene kadar zaman kırılmıştı. Girdaplar kapanmıştı. Kendisi anası ve kızın olduğu girdabı onlar çıkana kadar açık tuttu. Bu süreçte zaman ve hafıza koruyucusu olan kendisi hafıza koruma bankalarına saldırmıştı. Hafızalar eski sahiplerine döndükten sonra komünde krizler çıktı. Efendiler suçlandı. Sistemin kirli yüzü ortaya çıkmıştı. Efendiler zamanın dışına atılıp sonsuza kadar unutuldular. Komün çöktü. Çipleme merkezleri yok edildi. Zaman ve hafıza koruma bankaları kapatıldı. Zaman koruyucuları kuruldu. Kendisi zaman koruyucularının başıydı. Anası ve kızı tüm olanları dinledi. Anası zamanın geldiğini biliyordu. Kızı kendisine emanet etti. Zamanın kırıldığı çatlağa gitti. İçine girmesiyle çatlak kapandı.