Tırtıldan kelebeğe döneceksin demişti ablam. Bu dönem geçince. Onun kadar güzel değildim. Cildim sivilcelerle doluydu. Kocaman irinler. Bazen onlar daha da büyüyüp beni yutacak gibi hissediyordum. Aynalardan kaçıyordum. Kaçmazsam onlar kaçardı muhtemelen. İnsanların arasına karışmayı sevmiyordum. Misafir gelince zorla çıkarılıp 5 dakika muhabbet etmek dışında odamda vakit geçiriyordum genelde. Bir tek ablamla muhabbet etmeyi severdim. O hep bana güzel günleri anlatırdı. Güzel olacak günleri. Bir tek o söyleyince inanırdım. Bir tek o başımı okşayınca çok rahat uykuya dalardım. Annem bazen söylenirdi, kocaman kız oldun hala ablanın dizinde uyuyorsun diye. Ben kocaman değildim ki irinlerim kocamandı.
İçime çok konuşurdum ben. Sadece içime. Dışardan sessiz sakin olduğum söylenirdi genelde. Ergenlik dönemi ebeveynlerin ne kadar zorlandıklarını anlattıkları muhabbetlerde bizimkiler sessiz kalırdı. Zorlanmazlardı çünkü. Ben zorlanırdım. İçimde.
Annem salona çağırdı. Mehmet amcalar gelmişler. Mehmet amca benim çocukluk kabuslarımdı. Polisti. Yanında taşıdığı copu vardı. Küçükken ne zaman istemedikleri şeyler yapsam Mehmet amca ile korkuturlardı. Oysa bir çocuğun en doğal hakkı değil midir coşkuyla oynamak. O zaman susturdukları çocukları sonradan niye konuşmuyor diye yadırgıyorlar bunu hiçbir zaman anlamadım. Mehmet amca beni köşemde sus pus otururken yakaladı.
"Güzel kızım ne yapıyorsun?"
Güzelliğime tebessüm ettim. Sadece tebessüm ettim. Konuşmadım. Mehmet amca da beni tanıdığı için çok üstelemedi. Bir ara dalmışım. Rüyamda Mehmet amca elinde copuyla birini kovalıyordu yuvarlak kocaman bir şey. Sonra o şey benim üzerime doğru gelmeye başlıyordu. Yaklaşınca bunun kocaman bir irin olduğunu fark ediyordum. Tam beni ezmek üzereydi ki Mehmet amca copuyla onu parçalıyordu. İğrenç akışkan bir sıvıyla ıslanıyordu üzerim. Tam da o an çığlık atarak uyandım. Mehmet amcalar gitmişler. Ablam kanepede kitap okuyordu. Gittim dizine başımı koyup uzandım.
"Abla güzel günlerden bahsetsene biraz daha."
Benim büyük sorunları görmemek için taktığım sivilcelerimin olmadığı, hiçbir sorunun olmadığı. Güzel günler. Güpgüzel günler.
İrem İlayda Doğan