“Ayaklarına iyi bak Ceylan gözlü Jeanne. Onlar seni istediğin her yere götürebilir.” Eniştemin bana sürekli tekrar ettiği söz bu. Şimdi yarısı boşlukta olan ayaklarıma bakarak ben de tekrar ediyorum. “Ayaklarına iyi bak Jeanne. Ayaklarına iyi bak.” Beni olmam gereken yere getiren ayaklarım.
Eniştemin ceylana benzettiği gözlerimle çıktığım bu yüksek yerden etrafa bakıyorum. Üç gündür Tanrı’nın sesini duyuyorum tıpkı aynı isme sahip olduğum Jeanne gibi. Jeanne D’arc. Eniştem sürekli bana hikayeler anlatır. Ablam ve eniştemle büyüdüm. Annem ve babam ben bebekken ölmüş. Bir baba nasıl olur bilmesem de eniştemin benim için bir babadan farkı yok. Güzel hikayelerle büyüttü beni. Tanrı ile ilk o tanıştırdı. Şimdi onun sesini duyabiliyorsam eniştemin sayesinde.
Tanrı’nın sesini ilk duyuşum, üç gün önce yani eniştemin bana Jeanne D’arc’ı anlatmasının sabahındaydı. Benim doğum günüm, onun ise ölüm yıldönümü 30 Mayıs. Kahraman Jeanne öldükten tam 41 yıl sonra doğmuştum.
Kahraman Jeanne, 13 yaşındayken Tanrı’nın sesini duymaya başlamış. Tanrı ona savaşmasını söylediği için savaşmış. Emrindeki askerler başarılı da olmuşlar. Fakat 19 yaşında İngilizler tarafından yakalanmış. Kral Charles esir değişimiyle onu kurtarabileceği halde kurtarmamış. O gerçekten büyük bir kahraman. Annem onu çok sevdiği için adımı Jeanne koymuş. Şimdi ben de onun öldüğü günden ve benim doğum günümden 4 gün önce onun da istediği gibi öleceğim. Üç gündür benimle konuşan Tanrı’nın sesini ilk defa 23 Mayısta duydum. Başta rüya görüyorum sandım. Tanrı bana artık Kahraman Jeanne’i tanıdığıma göre onun isteklerini yapmamın vaktinin geldiğini söyledi. Kahraman Jeanne beni doğduğumdan beri tanıyormuş. Onun adını taşıdığım için beni çok seviyormuş. Bir an önce onun yanına gitmeliymişim. Zaten ondan fazla yaşamam doğru olmazmış. Tanrı onu çok sevdiği için cennete almış. Ve benden istediklerini bana iletmesi için rica ettiğinde onu geri çevirmemiş. Ne de olsa o bir kahraman ve Tanrı için savaştı.
Şimdi sıra bende. Jeanne ve Tanrı yanlarına gitmemi istiyor. Eğer gidersem anne ve babamı da görebilecekmişim. Annem orada Kahraman Jeanne ile tanıştığı için çok mutluymuş ve o da Kahraman Jeanne ne isterse yapmamı istiyormuş. Eniştemin demesiyle ben, ceylan gözlü Jeanne, bu kutsal görev için beni buraya getiren ayaklarıma bakarken Tanrı’ya soruyorum “Cennette ceylan da görebilecek miyim Tanrım?” Son kez eniştemin sözlerini tekrar edip ayaklarıma teşekkür ediyorum. “Ayaklarına iyi bak ceylan gözlü Jeanne. Onlar seni istediğin her yere götürebilir” “Teşekkür ederim sevgili ayaklarım ve teşekkür ederim sevgili eniştem” Kendimi boşluğa bırakırken mırıldanıyorum “Sana geliyorum Tanrım ve Kahraman Jeanne.”
Kafamın altında hissettiğim sıcaklıkla birlikte annemi görüyorum. “Aferin sana benim güzel, ceylan gözlü Jeanne’im. Anneni utandırmadın. Haydi gel. Sevgili Tanrımız ve Kahraman Jeanne bizi bekliyor. “Artık ben de bir kahramanım değil mi anne?” Annem kayboldu. Etraf bulanıklaştı. Ben, ceylan gözlü ve artık kahraman Jeanne, ayaklarımın beni götürebileceği en iyi yerde, gözlerimi yumuyorum.